Barnið

Barnið er svo fallegt og fullkomið
og flauelsmjúkt viðkomu, án krafna.
Í sál þess er undrabirta og unaðsbál
óendanlegs kærleika sem kveikir ljós og yl.

Hamingjutár falla og ljúflega lýsa leið
lítilli stúlku áfram vegferð sannleika.
Án vissu vonarþels og trúmennsku ógna
vindar sem blása angist sem fangar og sleppur.

Orð sögð af ástúð hvetja og örva litla sál
sem stundum grætur af hungri og þorsta.
Að elska angan litla eru forréttindi vissu
sem aldrei bregst og ávallt hvetur af elskuóð.

Kviknar lífið ljós og brosir af mildi
ljúflega á móti lífini í spurn og þrá.
Enginn er sem þú svo undrablíð og ylrík grætur
og armar þínir umvefja i spurn og vissu.

Lítur kvikum augum á allt orðvana
og áleitin horfir hissa á mennina tala.
Hreyfing fóta og handa opinberar vitund um
að hugurinn er heill og ekkert hrjáirandann.

Elska ríkir í athöfnum og engin fyrirstaða,
ást litar allt umhverfi lítillar stúlku.
Hún er gleðigjafi og kraftaverk sem hugfangar
og hamingja glaðlega hrífur alla sem vilja.

Lífsýn sem örvar og gleður ómar hljóðlega
og ungviðið brosir í bjarma við öllum yndislega.
Er skjól nema í örmum foreldra sem una
af ást, von og trú bænarþels þess sem yljar og örvar.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort 5.ágúst 2006.


Dos almas

Dos almas, dos cuerpos,
dos vidas, inseparables.
Mis ojos, tus ojos,
brillantes, sensibles.

Más fuerte te quiero,
cada noche, cada día.
Profundamente te amo,
en cada momento de mi vida.

Tristesas, lacrimas,
felicidad, cualquier cosa.
Tu nunca, tu jamas,
perderás tu esposa.

Höf. Nína Rúna Kvaran

Ástin

Óður friðar fyllir sálina gleði og kyrrð
því fundin er elska sem lifir og gefur.
Í örmum kærleika er undur sem hvetur
og ástúð sem aldrei dvín og hrífur fagurlega.

Í undraveröld yls og máttar breytast
ástarheit sálarinnar ljúfleg og kossar falla.
Og ástin samofin orðum og athöfnum
umvefur allt og hlýja svo undurblíðlega.

Í skjóli atlota sem gleðja er vissa og þrá
um að sorgarferli hverfi og hlýja orni.
Samofin eldum ástarhita og glóð opinberast hlý
og ósvikul og krefst einskis í þögn.

Fáir án unaðar ástar og elsku þrífast
eins fagurlega og þeir sem einlægir orna.
Hvergi er ómur undra og tákna eins ljúfur
og mildi ástarþels sem umvefur og ann.

Hvar er vonarþel og trúaróður nema í armi
elskuríkrar ástúðar sem dvelur í hjartanu.
Undravissa sem árvökul horfir inní eldinn
sem ylríkur umvefur þá sem unna og þrá.

Fellur einlæg, uppljómuð vitund um elskuríkan
óð sem allt umvefur og ekkert þarf enda algóður.
Unaðsþrá sem aldrei hverfur og allt umkringir í orði
án skilyrða veitir vonarvissu og trúarþel.

Ástin er ósk um að öfund og úlfúð víki
úr hjarta sem þráir kyrrð og trúir á vonina.
Án undrakrafts þess óðs sem elsku ávallt fylgir
er ekkert neins virði nema blómi ástarylsins.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort 4.ágúst 2006.

Hvar er skjól?

Ó, Guð sem gefur líf og dauðann sjálfan,
góðvild þín er takmarkalaus og hlý.
Hvar er skjól nema í sefandi anda þínum?
svo góður, gjöfull, trúr og réttlátur.

Himneski faðir sem umvefur og örvar snauða.
fyrir náð þína grær allt sem lifir og deyr.
Í þér er mátturinn sem aldrei heftir eða meiðir,
undraráðgjafi sem gleður hrjáða af afli.

Í elsku og af trú örvar og gleður hólpna
alltaf nærri svo sterkur og góður Guð.
Án þín er allt hégómi sem heftir bága sýn
í hafsjó vandræða styrkir og græðir öll sár.

Elska þín hvetur umkomulausa og hrjáða
ótti vonleysis hverfur í ást þinni og yl.
Elsku Faðir, gef hamingju og heilindi í trú
og handleiðslu sem örvar á lífsins vegi.

Hvar er von nema í návist þinni?
Í náðarfaðmi sem kveikir ljós í myrkri.
Sem aldrei bregst en er alltaf nærri í von
ó, þú sem lýsir leið og eflir líf sem tregar.

Unaðsfriður sem þú stýrir í kærleika og vissu
opnar sjón á elda þá sem þú kveikir stóra.
Þú gefur styrk sem aldrei dvín en lifir
og vissu í von og elsku sem fyllir hjartað.

Ó Faðir, sem ert skjól og styrkur sem græðir
í þér sorgir hverfa allar á braut í vissu.
Þú ástríki Drottinn sem öllu ræður
og af náð eflir þreytta sem trúa og treysta.

Hvergi er ró og kyrrð nema í faðmi þínum
í opnum örmum sem styrkja hrjáða og leiða.
Hlið himins opnast og birta lýsir leið
ljúfa sem líknar án orða en hvetur af styrk.

Allt í sól sem logar og lýsir veginn heim
og líkn í hverju spori gegn þér til dýrðar af náð.
Enginn tregi umlykur hólpna því skaparinn er nærri
og ástríkur færir týnda sauðinn heim í dýrð Himins.

Þú almáttugi Skapari alls sem lifir
upphefður sál mína brostna sem ákallar.
Vissan um nálægð þína og ást eflir sál
og óttinn hverfur og grátur dvín án orða.

Hvergi er skjól nema í náðararmi þínum
með næmum augum sérð eymd og vonleysi
Af vissu hvetur og ornar hryggum
Himneski Faðir sem allt sérð og skynjar.

Skapari Himins og jarðar sem sefar sálina
sjá óvissuna sem glepur sýn og heftir allt.
Lát náðarfaðm þinn og elskuríka umhyggju
umskapa allt svo að sorgir og drungi hverfi á braut.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort í júlí 2006.

Bæn

Ó faðir þú sem líknar og græðir allt
Og gleður án orða
Hvergi skjól nema hjá þér
Og vissan um leiðsögn
Allt sem blindar verður tóm
Þegar þú ert nærri
Og hvetur og örvar.
Að finna náðarfaðm þinn
Er ríkidæmi hverjum manni
Þú ert unaðsríkur og gjöfull
Í þér er friður og kærleikur
Sem aldrei dvín og ætíð umvefur.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort í júlí 2006.

Morgunskil

Sólin ylrík umlykur allt og svo fagurlega skín
og undur opnast og veröldin logagyllt birtist.
Það eru morgunskil og himininn undurfagur
æðir um jörðina svo geislar bjartir hrífa.

Orð eru sögð en þögnin er nærri því allt logar
og í andtakt horfir á fegurð himinsdýrðar
Án gullofinnar sýnar verður allt svart
hvergi friður, ekkert skjól og allt tregablandið.

Ó að allt væri í veröldinni víðlíka fagurt
og frelsun hrjáðra óbundin af skilyrðum.
Hvergi ósætti, allt svo gleðiríkt og laust við þjáningu
án vandræða unaðsríkt og heillandi.

Það er sorglegt að sýn á gleði og von
skuli vera hverfandi í ríkidæmi allsnægta.
En vissa um breytingar er nærri og hróp aflvana
umkringja erfiðar aðstæður og hrífa.


Það er hryggilegt þegar allt er undurbjart
og glóð hvílir fagurlega allt um kring.
Engin sorg og sút sem dregur mátt úr gleðivana
skuli horft í trega á elda himins opnast í dýrð.

Hvar er réttlæti sem gefur grið og líknar döprum,
gæfurríkur undraóður sem sefar,yljar þjáðum.
Máttur sem hverfur aldrei en fyllir sálina þrá og trú
eftir ró hjartans án óvildar í armæðu dagsins.

Ef horft er til himinsglóðar í vissu
hverfa sorgir á braut og von ríkir og eflir.
Hvergi er skjól nema´í kyrrð andans sem efast
aldrei um trú, von og kærleika sem umvefur.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort júlí 2006.

Ljóð

Orð sögð með hlýju setja mark sitt á tilveruna
og sálin lyftist í hæðir án takmarks.
ef kærleikur litar innra lífið verður allt bjart,
ljúflega horfir í sortann og grætur hljótt.

Rósahaf prýðir og unaður andans hvetur sálina
og endamörk tilverunnar opnast og glaðlega brosa.
Í faðmi vondepurðar horfir hissa á og finnur skjól
í himneskum bláma án vonleysis í kyrrð og trú.

Án öryggis og vitundar um náð er hugurinn reikull,
hvergi von, engin vissa, aðeins hryggð og armæða.
Því í glóð sálarinnar lifir og vex þráin og sefar
og sólskin gleðinnar opnar sýn á óendanleika Almættisins.

Hvar ertu hólpinn nema í líknarfaðmi Föðursins?
Hann er vissan, vonarþelið og gleðigjafinn trúi.
Mikill er máttur Guðs og þel hans undursamleg dýrð,
Magnþrunginn og umvefjandi án orða, gefur yl og styrk.

Ást og friður lýsa allt og ekkert er hulið Honum
sem umbreytir í kærleika sem ornar og hvetur.
Því Friðarhöfðinginn eflir og lyftir vitundinni ljúflega
og líknar öllu án krafna af elsku sem er óendanleg.

Í Föðurnum er skjól og vissa sem varðveitir í náð og elsku,
sem vitað er að aldrei dvín heldur lifir og vex.
Hann er eldurinn sem kveikir kraft í þögn en yljar
Almáttugi Skapari sem öllu ræður og allt sérð og elskar.

Án Hans verður allr tom og tilgangslaust í nauð
hvergi von eða vilji til að þrá öryggi og skjól.
Ekkert læknast sem lifir ef Drottinn er fjarri,
lofaður sé sá sem öllum ann og engann svíkur.

Höf: Jóna Rúna Kvaran
Ort á Hjálpræðishernum 30. júlí 2006.


Stríð

Átök og armæða lita völl
og angist hrjáir nauðstadda.
Óhugur grípur alla og skelfing
sorgarþels heltekur umkomulausa.

Af hverju stríð sem brýtur niður
og angrar þá sem líða og þjást.
Ótrúlegt að enn þá sé barist að afli
og óhugnaður átaka skuli líðast.

Hvergi ylur eða birta, bara sundrung
og bál sem kveikir sorg í hjarta.
Ömurlegt en satt því staðreyndir
sýna afleiðingar átaka sem líðast.

Hjálpum hryggum og skjólvana
í harmi þjáninga og hugarangurs.
Án samstöðu sorgarþel opinberast
og snauðir finna til og liða.

Hróp umkomulausra eiga að hrífa
og heift á að víkja án tafar.
Enginn er svo snauður kærleika
að sorgmæddum sé ógnað af alefli.

Hvergi skjól, aðeins ófriður sorgar
sem alla skelfir óendanlega.
Í myrkri styrjaldar gráta allir
og enginn finnur frið og réttlæti.

Hróp berast um víðan völl
og vanmáttur ringulreiðar skapast.
Án ástar er engin samstaða eða trú
allt svart og vonlaust án elsku.

Höf: Jóna Rúna Kvaran
Ort 2.ágúst 2006

Ljóð

Hvar er skjól ?

Ó, Guð sem gefur líf og dauðann sjálfan,
góðvild þín er takmarkalaus og hlý.
Hvar er skjól nema í sefandi anda þínum?
svo góður, gjöfull, trúr og réttlátur.

Himneski faðir sem umvefur og örvar snauða.
fyrir náð þína grær allt sem lifir og deyr.
Í þér er mátturinn sem aldrei heftir eða meiðir,
undraráðgjafi sem gleður hrjáða af afli.

Í elsku og af trú örvar og gleður hólpna
alltaf nærri svo sterkur og góður Guð.
Án þín er allt hégómi sem heftir bága sýn
í hafsjó vandræða styrkir og græðir öll sár.

Elska þín hvetur umkomulausa og hrjáða
ótti vonleysis hverfur í ást þinni og yl.
Elsku Faðir, gef hamingju og heilindi í trú
og handleiðslu sem örvar á lífsins vegi.

Hvar er von nema í návist þinni?
Í náðarfaðmi sem kveikir ljós í myrkri.
Sem aldrei bregst en er alltaf nærri í von
ó, þú sem lýsir leið og eflir líf sem tregar.

Unaðsfriðurinn sem þú stýrir í kærleika og vissu
opnar sjón á elda þá sem þú kveikir stóra.
Þú gefur styrk sem aldrei dvín en lifir
og vissu í von og elsku sem fyllir hjartað.

Ó Faðir, sem ert skjól og styrkur sem græðir
í þér hverfa allar sorgir á braut í vissu.
Þú ástríki Drottinn sem öllu ræður
og af náð eflir þreytta sem trúa og treysta.

Hvergi er ró og kyrrð nema í faðmi þínum
opnum örmum sem styrkja hrjáða og leiða.
Hlilð himins opnast og birta lýsir leið
ljúfa sem l´liknar án orða en hvetur af styrk.

Allt í sól sem logar og lýsir veginn heim
og líkn í hverju spori gegn þér til dýrðar af náð.
Enginn tregi umlykur hólpna því skaparinn er nærri
og ástríkur færir týnda sauðinn heim í dýrð Himins.

Þú almáttugi Skapari alls sem lifir
upphefður sál mína brostna sem ákallar.
Vissan um nálægð þína og ást eflir sál
og óttinn hverfur og grátur dvín án orða.

Hvergi er skjól nema í náðararmi þínum
með náðaraugum sérð eymd og vonleysi
Af vissu hvetur og ornar hryggum
Himneski Faðir sem allt sérð og skynjar.

Skapari Himins og jarðar sem sefar sálina
sjá óvissuna sem glepur sýn og heftir allt.
Lát náðarfaðm þinn og elskuríka umhyggju
umskapa allt svo að sorgir og drungi hverfi á braut.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort í júlí 2006.

Bæn

Ó faðir þú sem líknar og græðir allt
Og gleður án orða
Hvergi skjól nema hjá þér
Og vissan um leiðsögn
Allt sem blindar verður tóm
Þegar þú ert nærri
Og hvetur og örvar.
Að finna náðarfaðm þinn
Er ríkidæmi hverjum manni
Þú ert unaðsríkur og gjöfull
Í þér er friður og kærleikur
Sem aldrei dvín og ætíð umvefur.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort í júlí 2006.

Ljóð

Morgunskil

Sólin ylrík umlykur allt og svo fagurlega skín
og undur opnast og veröldin logagyllt birtist.
Það eru morgunskil og himininn undurfagur
æðir um jörðina svo geislar bjartir hrífa.

Orð eru sögð en þögnin er nærri því allt logar
og í andtakt horfir á fegurð himinsdýrðar
Án gullofinnar sýnar verður allt svart
hvergi friður, ekkert skjól og allt tregablandið.

Ó að allt væri í veröldinni víðlíka fagurt
og frelsun hrjáðra óbundin af skilyrðum.
Hvergi ósætti, allt svo gleðiríkt og laust við þjáningu
án vandræða unaðsríkt og heillandi.

Það er sorglegt að sýn á gleði og von
skuli vera hverfandi í ríkidæmi allsnægta.
En vissa um breytingar er nærri og hróp aflvana
umkringja erfiðar aðstæður og hrífa.


Það er hryggilegt þegar allt er undurbjart
og glóð hvílir fagurlega allt um kring.
Engin sorg og sút sem dregur mátt úr gleðivana
skuli horft í trega á elda himins opnast í dýrð.

Hvar er réttlæti sem gefur grið og líknar döprum,
gæfurríkur undraóður sem sefar,yljar döprum.
Máttur sem hverfur aldrei en fyllir sálina þrá og trú
eftir ró hjartans án óvildar í armæðu dagsins.

Ef horft er til himinsglóðar í vissu
hverfa sorgir á braut og von ríkir og eflir.
Hvergi er skjól nema´í kyrrð andans sem efast
aldrei um trú, von og kærleika sem umvefur.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort júlí 2006.