aDraumar
Við Íslendingar höfum alla tíð verið miklir draumamenn, enda finnast í frásögnum okkar stórmerkilegir draumar sem ræst hafa og ráðið miklu um örlög manna. Áhugi okkar á draumum hefur ekki minnkað þrátt fyrir hvers konar framfarir á svo til öllum sviðum sammannlegra samskipta. Skýringin á þessum viðvarandi áhuga okkar á draumum er trúlega sú að við erum flest löngu viss um það að þeir eru mikilvægir og upplýsandi um nútíðina okkar ekkert síður en um framtíð okkar og fortíð.

Eins og við þekkjum flest geta fylgt draumlífi okkar neikvæðar tilfinningar og erfið hughrif ekkert síður en jákvæðar kenndir og lýsandi vitglóð sem bregður birtu innra lífi okkar Draumar hafa óumdeilanlega umtalsverð áhrif á líf okkar og athafnir í dag eins og þeir hafa reyndar gert frá örófi alda þrátt fyrir að til sé fólk sem kann ekki að meta gildi og tilgang þeirra sem skyldi.

Það er mat þeirra sem fylgst hafa með draumlífi sínum og annarra að það sé af hinu góða að afla sér staðgóðrar þekkingar og skilnings á því, vegna þess að í draumlífi okkar getur búið vitneskja sem er leiðbeinandi og uppfræðandi ef við leggjum okkur eftir því að skilja tilgang þess. Það er margsönnuð staðreynd að í draumum okkar getur leynst mikilvæg vitneskja varðandi gæfu okkar og gjörvuleika Það er því ekki vitlegt að gera lítið úr eða hundsa drauma sína eða annarra.

Þær tvær tegundir drauma sem eru einna algengastar eru berir draumar annars vegar og tákndraumar hinsvegar. Við skulum skoða þessar tegnundir nánar. Berdreymi kallast það, þegar mann dreymir hárrétt það sem á eftir að henda. Kemur það oftast fram mjög fljótlega eða jafnvel strax. Í slikum draumum hendir það oft að dreymandinn virðist eiga sér sérstakan verndara, svonefndan draumamann. Hann birtist þannig í svefni og segir oft fyrir um óorðin atvik eða varar við því sem kann að vera hættulegt fyrir dreymandann og jafnvel aðra. Oftar en ekki er um að ræða markvissar leiðbeiningar sem geta skipt sköpum um dagfar viðkomandi dreymanda.

Táknrænir draumar eru algengir hjá flestum sem á annað borð hafa fjölskrúðugt draumlíf og birtist þá fólk, atvik og kringumstæður á misljósan, táknrænan hátt. Í ákveðnum tilvikum getur verið mjög erfitt fyrir dreymandann að lesa úr draumum sínum í vöku. En sumum lærist það smám saman. Því stundum endurtaka viss atvik sig sífellt og verða þannig tákn fyrir áþekka reynslu sem er yfirvofandi eða býr í leyndinni.

Flestir muna kannski eftir tákndraum faraós um kýrnar sjö og kornöxin, sem Jósef varð frægur fyrir að ráða. Varðandi þann draum kemur fram, að einn dreymir og annar ræður drauminn. Fyrr á öldum var þetta fyrirkomulag mjög algengt og menn sem gátu ráðið drauma algerlega ómissandi enda iðulega vinsælir og ríkir. Sumir voru það snjallir að lesa úr slíkum draumum að þeir gátu beinlínis haft atvinnu af því. Í dag erum við líklegri til að nýta okkur draumaráðningabækur fremur en að borga öðrum fyrir mögulega ráðningu drauma. Við sem reynt höfum getum þó staðfest að það getur verið erfitt sé að standast leiðsögn sálræns draumráðningamanns og bóklestur kemur ekki í stað innsæis dulræns draumspekings þegar verið er að túlka t.d. tákndreymi.

Sannleikurinn er þó sá við getum sjálf með ástundun og áhuga lært að skilgreina í öllum aðalatriðum eigin draumlíf ef við kjósum það. Það er mikið um endurtekningar og kunnuglegar vísbendingar í draumum hvers manns sem lærist að túlka ef áhuginn og eftirtektin er til staðar hjá dreymandanum.

Að lokum er rétt að geta lítillega þriðju tegundar drauma sem eru svokallaðir hreinsunardraumar og er þar átt við drauma sem eiga sér sálrænar eða tilfinningarlegar skýringar. Í slíkum draumum fær fólk oft útrás fyrir óskir og þrár sem einhverra hluta vegna fá ekki líf í venjulegri vökuvitund. Með viðlíka útrás í draumi má koma í veg fyrir óæskilegar geðsveiflur og bælingar sem gætu heft eðlilegt líf viðkomandi. Þannig getur þessi tegund draumlífs verið viss lausn eða jafnvel bara léttir. Sálfræðingar kunna góð skil á þessari tegund draumlífs og geta oftast leiðbeint okkur varðandi orsök þeirra. Við getum vitanlega sjálf unnið úr mörgum þeirra en ef ekki og þeir trufla daglegt líf okkar er hyggilegt að leita ráðgjafar sálfræðings.
Ég hvet fólk til þess að skoða drauma sína og velta tilgangi þeirra fyrir sér eftir atvikum. Það er ágætt að skrifa þá niður og íhuga líklega túlkun þeirra. Þannig verðum við meðvitaðri um mögulegan áhrifamátt þeirra og þá leiðsögn sem þeir kunna að innihalda.

JRK


Hugarórar Hallgerðar
Hallgerður útbýr veislu
Pabbi og mamma eru alveg brjáluð útí mig þessa dagana og reyndar afi á Grandanum líka. Málið var að afi átti von á einhverjum frjálsmúrurum í mat á fimmtudagskvöldið og vantaði góða en nýja mataruppskrift. Mamma hefur séð um þessar karlrembuveislur fyrir gamla skaftið, en hún var ekki heima. Hlunkurinn heldur að hann eigi allt kvenfólk í ættinni og hálfpartin neyddi mig til að koma og redda þessari matargerð fyrir sig. Ég náttúrlega leysti þetta mál með minni útfærslu af meiriháttar eskimóauppskrift. Í stað þess að nota bara lirfu fiskiflugunnar,( sem ég tel mjög ósmekklegt af eskimóum) notaði ég að sjálfsögðu sjálfa fiskifluguna í aðalréttinn. Það er lágmark að flugan fái að fljúga fyrir verkun og steikingu og pæla svolítið í umhverfinu fyrir átu. Afi var fyrst æðislega ánægður. Ég var í fimm tíma að redda bara brasinu og aðra fimm að gera allt klárt og sparaði mig sko ekki.

Ég setti meira að segja sjúklegan arfa til skrauts á borðið í einar þrjár gosflöskur fyrir þetta vanþakkláta gengi. Ég gat ekkert lagt mig þennan eftirmiðdag. Það sjá allir að annað gengur bara ekki, ef maður á ekki tapa heilsunni fyrir sautján ára aldur. Um nóttina hringdi sá gamli í algjöru geðsýkiskasti og sagðist vera með dýraverndunar­félagið, lögregluna, og geðlækni á tröppunum hjá sér. Konan í næsta húsi hafði hringdi í þetta lið og sagt að hann hefði verið dulbúinn eins og unglingsstúlka allan eftimiðdaginn að veiða fiskiflugur, sem hún sá svo greinilega með því að nota kíki, að hann hreinsaði og síðan steikti á pönnu í eldhúsinu. Manneskjan er algjör fáviti að ruglast á augnakonfekti eins og mér og gamla Ford. Frjálsmúrarnir höfðu fengið kast, þegar afi tók pappírinn af fatinu og þeir sáu sextíu feitar og létt steiktar fiskiflugur koma í ljós. Þeir fengu lögreglu fylgd heim. Ég veit ekki betur en ég hafi verið búin að taka allan óþarfa af flugunum áður en að ég steikti þær, svo þetta stress í þeim var algjör móðursýki og snobb.

Jóa vinkona fékk svona eskimóarétt hjá mér um daginn og ég veit ekki betur en hún hafi á fimm mínútum losnað við heilt gengi af sníkjudýrum. Banhungrað lið sem ætlaði að troða sér með Halla bróður hennar í matarboð, sem átti bara að vera fyrir hana og nýja " njólann" sem hún var að byrja með. Jóa grenjaði rosalega, þegar að gaurinn hljóp út með genginu og sagði um leið: " Vá! Gellan er eitthvað afbrigðileg." En við skulum bara athuga það, að það var ekki nema von að aulinn hyrfi, þegar Halli bróðir hennar sagði við hann spældur af græðgi, af því að hann fékk ekki að vera með: " Jóa notar ýmist fiskiflugur eða refaskott í matargerðina vinur. Vonandi verð ég uppgötvuð fljótlega. Ég er meiriháttar, það er á tæru.
JRK

Elskulegi Einhverfi,
ég er búin að finna út fleira varðandi veilurnar sem fylgja þessum sjúkdóm, mun skrifa um það síðar en er fullkomlega óð yfir öllum prettunum og svikunum sem viðgangast. Við þig, Sérhverfa, norska götugella, ætla ég að segja þetta: ég mun ekki kæra þig einu sinni heldur tíu sinnum þjófurinn þinn, ef þú ekki lætur Einhverfu hafa, tónlistarséní, í annað hvort skipti, allt sem kemur inn í söfnunarbauka, mundu ég mun kæra og er kannski búin að því. Auk þess Sérhverfa, ætlast ég til þess að Einhverfa kenni allt á námskeiðinu, viðkomandi hefur menntun til þess og á að sjá um að velja allt fólk sem notað er í forhólfi, þú getur þetta ekki en þú átt að snúa þér að blöðum, sjónvarpi og útvarpi og kynna forhólfið og gera það sem fyrst og mundu asni að hreinsa sígarettuöskuna sem er út um allt. Er tryllt af vonsku, önnur eins svik og prettir...svo ætla ég að benda á að trúaðir eru svo miklir hræsnarar og óheiðarlegir og ómerkilegar að annað eins hefur ekki sést. Maður einn sem kemur reglulega í forhólf goffí-tanna, og riður út úr sér Hallelúja Amen, er að fara á enskan fótboltaleik sem teknir eru frá mér og öðrum sem láta hafa sig í að koma á viðlíka samkundur. Síðan ætlar þessi asni líka að fara til Afríku og þykist ætla að að hjálpa fólkinu sem þar lifir. Þetta pakk hjálpar engum nema að fá í vasann fullt af fé og öðru sem slíkir eiga ekki að fá því það er guðleysi og algjörlega gegn Jesú KRisti að voga sér að ljúga til um staðreyndir og troða sér áfram á kostnað hrekkleysingja, sem JRK og fleiri eru. Elskilegi EInhverfi, hálfvitinn minn, þú ert það fallegasta og besta sem ég hef séð en svo vitlaus ertu og einfaldur að þú lætur draga þig á asnaeyrunum og ég segi enn og aftur þú átt að fá fimmhundruð þúsund fyrir að stjórna hvoru forhóldi fyrir sig og svo vil ég minna þig á að þú átt að fá ofssafengnar upphæðir fyrir að stjórna forhólfi norsks götufíkils, það er, Sérhverfu því þar ert þú vinna stórmerkilegt starf og gerir þér enga grein fyrir því. Það er logið að þér, þú svikinn og prettuð og notuð og stórmerkilegar sérgáfur eru nýttar út í ystu æsar og veistu hvað? Þó þú dyttir regluelga í flöskuna sem þú mátt ekki gera út af augljósum heileinkennum, og myndir ekki vinna um óákveðinn tíma, þá er sú vinna sem þú leggur af mörkum dags daglega, svo mögnuð, sérstök og framúrskarandi að slíkt verður ekki eftir þér leikið og því er algjört aukaatriði þó þig vanti í nokkra daga, því þú margfaldar möguleika annarra að fá rós í hnappagatið. Núna kæri EInhverfur, eru tvö dæmi um nauðaómerkilega hluti sem tengjast manni sem er ísl./amer. og annars veginn konu sem er amerísk. SLíkir blábjánar og þjófar eru núna að láta hrósa sér upp í hástert og fá með lygum íslensku þjóðina til að gefa peninga í forhólf þessara vitleysinga og ég mun kæra slíkt framferði líka.
Hafðu góðan dag elsku fallegi, stórmagnaði og fjölhæfi vitleysingur einhverfur. Megi góður guð umvefja þig og vernda alla tíð. Í Jesú nafni, Amen. JRK.


Hégómi
Verðmætavitund okkar er misjöfn eins og gengur. Við sem erum óþarflega hégómleg lendum oft í óþægindum vegna þess arna, m.a. sökum þess að við umlykjum okkur sjálf og aðstæður okkar óþarfa rykvef og pjatti þannig að öðrum þykir nóg um.

Hégiljuháttur er óheppilegur í samskiptum af því að hann gerir okkur óþarflega höll undir tilgangsnauð og varhugaverð gildi. Þess vegna er rétt að við hunsum pempíuleg og prjálleg sjónarmið. Auðvitað er ekkert að því að halda sér til og leggja áherslu á að halda ytri og innri aðstæðum sómasamlegum eftir atvikum. Á hinn bóginn er beinlínis óviðeigandi og varhugavert við manngildi okkar og siðferðisþroska að leggja alla orku okkar og husun í einhvers konar húmbúkk og fordild sem reynist innihaldsrýr og barnaleg þegar á reynir.

Verst er þó þegar hégiljuháttur og tepruvitund verða til þess að við eyðum um efni fram. Lítill ávinningur er í því að haga daglegum athöfnum sínum þannig að þær verði innihaldsrýrar og streituvaldandi vegna dynta og tilgerða. Ef við erum svo hégómleg og áhrifagjörn að við teljum okkur ekki geta komist af með því sem við eigum og ráðum við að veita okkur erum við augljóslega á valdi vandræða og váar.

Slíkar kringumstæður valda okkur frekar vonbrigðum og kvíða en vellíðan og sátt. Best er að við séum þess minnum að ef fáfengifíknin og tilgerðin ganga út í öfgar eru þær ekki þess virði að þeim sé gaumur gefinn. Þær eru engrar athygli verðar ef þær skyggja á hamingju okkar og hagsæld.

Vitundartildur og veraldarpjatt eiga ekki að vera svo plássfrekir þættir í hugsun okkar og umbúnaði að okkur líði illa ef við getum ekki umsvifalaust látið eftir okkur hvað sem við kjósum. Það er ákveðin kvöl og pína að langa til að lifa öðruvísi en aðstæður og efni leyfa. Ágætt er að við reynum að forðast allt sem vinnur á móti því að við séum heiðarleg og látlaus í fasi og framkomu. Hyggilegt er að við venjum okkur á að leggja jafn mikla áherslu á innri og ytri verðmætasköpun. Það er ekkert athugavert við það að vera svolítið fyrir pjatt og prjál, svo fremi það veiki ekki vitund okkar um mikilvægi þess að efla manngildi okkar á heflaðan og hagkænan hátt.

Allur umfram hégómi og tilgerð sem tengd eru hégiljudríld og vitundarvanrækslu eru óheppileg og varhugaverð. Þannig lífsviðhorf ýta undir samskiptaárekstra og sálarörbirgð. Við sem unnum mannúðlegum og mildum samskiptum óskum að uppræta óþarfa rykvef og teprusjónarmið úr okkar daglega lífi. Við kjósum frekar að gefa nægjusemi og hógværð aukið líf en fordild og hégilgju, enda veljum við af alvöru og afli að auka vegsemd okkar og velgengni yst sem innst
JRK


Óvirðing

Við sem höfum verið smáð og vanvirt á auðmýkjandi hátt vitum hvað það er óviðkunnalegt og ósanngjarnt að verða bitbein fávísra athafna og ósmekklegs framferðis.

Lítillækkandi og vanvirðandi afstaða til annarra er ósæmileg og óréttmæt, alveg sama hver á í hlut. Það er ódrengilegt og vansæmandi að temja sér að gera lítið úr öðrum. Hugsanlega eigum við sem venjum okkur á slíkt framferði í einhverjum örðugleikum með okkur sjálf. Ef svo væri ekki myndum við fremur velja að sýna öðrum tillitsemi og velvilja en óvarkárni og dónaskap.

Best er að hnjóta ekki um þá tálma í samskiptum sem liggja í ókurteisi og heflunarvanköntum. Lítilsvirðandi athafnir veikja vaxtarbrodda mannúðlegra viðmiða í samskiptum. Það á ekki að efla og ýta undir þannig viðhorf manna á milli. Ágætt er að við íhugum gaumgæfilega hvernig við viljum bregðast hvert við öðru. Viturlegt er líka að við venjum okkur á að vanvirða ekki sjónarmið og kringumstæður þeirra sem við umgöngumst heima og að heiman.

Manngildissjónarmið eru verndandi í samskiptum af því að þeim fylgir engin tilhneiging til að gera lítið úr annara manna hlut. Við sem virðum manngildi fólks meira en stöðutákn og aðstæður eigum auðvelt með að sýna öðrum virðingu og jáúð. Það er einmitt vegna þess að við horfum frekar á innri verðmæti fólks en ytri aðstæður. Við gerum okkur líka grein fyrir því að við eigum að reyna að gleðja og örva hvert annað frekar en að rífa niður og vanvirða.

Hyggilegt er að við forðumst eftir fremsta megni að niðurlægja og hrella þá sem treysta okkur og þurfa á okkur að halda. Sama sjónarmið er rétt að hafa í huga gagnvart öðrum og ókunnugum. Einlæg og drengræn sjónarmið í samskiptum eru bætandi fyrir mannlífið en neilæg og öfugsnúin viðmið eru niðurdrepandi og nöturleg.

Við sem viljum efla jásöm samskipti kjósum að vera þægileg og sanngjörn við aðra. Við höfnum því að vera óprúttin og neigjörn, enda sjáum við ekki sýnilegan tilgang í slíkri framkomu og fasi. Við eigum ekki að auðmýkja eða fyrirlíta hvert annað. Eðlilegt er að við ögum og örvum innra líf okkar á siðfágaðan og einlægan hátt. Það er mannbætandi og jákvætt og þannig innstillt erum við að eflast og þroskast sem manneskjur.

Misvirðing veldur vondepurð og reiði en hugfágað og prúðmannlegt fas og framkoma virkar göfgandi á hvern þann sem því mætir. Okkur þykir mikið til þess koma þegar við finnum að tekið er tillit til okkar á nærfærinn og jágjarnan hátt. Höfnum því öllum neisömum og lítilsvirðandi viðhorfum í samskiptum. Verum einlæg og ákveðin og eflum þannig framkomu sem örvar jákær og ylrík samskipti. Farsælt er að við sýnum hvert öðru sem oftast virðingu og sóma.
JRK

Til mömmu

Hver lítil rós hún léttir þér
langa harmagöngu.
Það góða ætíð birtu ber
og breytast kjörin þröngu.

Vonir þínar vafalaust
verma framtíð alla.
Tilfinningin afar traust
og tárin hætta’ að falla.

Þó sálin enn sé hrygg og tóm,
og sárin djúpt í hjarta.
Í fjarlægð heyrir frelsisóm
er framtíð kveikir bjarta.

Sumir kveikja sorgarbál
og sá í lífið meinum.
En þú ert góð og göfug sál
og gleymist aldrei neinum.

Að breyta krossum kannski reynist
kvöl, sem erfið verður þér,
En göfug vinna aldrei gleymist
og góðleikurinn skilar sér.

Bráðum líf þitt breytist allt
burtu forðar harmi sárum.
Höllin fagra hundraðfalt
hjartað fyllir gleðitárum.

Jóna Rúna Kvaran
25. nóvember 1983.

Bænin.

Carola: ég mun taka þig í gegn þótt síðar verði. Að voga sér viðlíka lygar, þér hefði verið nær að láta Bjarna einan um þetta. Ég vil benda þér á asni, sem lætur misnota þig, ekki bara í þessum tveimur forhólfum goffí og kúrekafata heldur líka í forhólfi norsks götufríks, að ég mun taka æðiskast á þig við tækifæri og ég lít ekki við giftum mönnum, það kemur aldrei til greina. Ég brýt ekki lögmál Drottins, annað í mínu lífi skiptir engu máli. Amen.

Dapurleiki
Af gefnu tilefni getum við flest af og til fundið fyrir einhvers konar gleðileysi. Þegar þannig árar innra með okkur er hentugt að finna leið út úr depurðinni með því að gera eitthvað sem grípur huga okkar og sál föstum tökum og gefur okkur um leið góðar tilfinningar og heppilegar hugsanir.
Þegar við erum máttlítil og leið er jafnframt viturlegt að við gefum líf jákvæðum samskiptum við þá sem eru uppörvandi og glaðir. Hvers kyns vonbrigði í aðstæðum okkar og samskiptum við aðra eru vitanlega verkefni sem við þurfum að vinna úr og leysa af kostgæfni ef mögulegt er. Við eigum ekki að láta vonbrigði draga okkur niður í hyldýpi örvæntingar og ótta við líf sem við erum þrátt fyrir allt knúin til að lifa. Með þó nokkurri fyrirhöfn er hægt að temja sér gleði og yl hið innra ef við viljum það og þráum slíka líðan af einlægni og ákveðni.
Ekkert í innra lífi okkar er í raun svo snúið eða flókið að ekki sé hægt að takast á við það með ákveðnum aðgerðum ef við viljum og kjósum það í raun og veru. Tíma- bundin, ókát afstaða til tilverunnar og fólks er líkleg til þess að draga dilk vandræða á eftir sér ef við þjálfum okkur ekki í að bregðast rétt við henni. Það er auðvitað eðlilegt að heilbrigðir geta orðið vondaufir um tíma og þá sérstaklega er þeir sjá t.d. öll sín markmið fara fyrir lítið eða verða fyrir höfnum eða einhvers konar missi.
Öll sammannleg reynsla er margþætt og flókin auk þess að tengjast jafnt sorg sem gleði. Eftir því sem við höfum meiri þekkingu á innra eðli okkar því mun meiri líkur eru á að við getum unnið á dapurleikanum. Best er að við ákveðum að temja okkur gleði og þakklæti við sem flestar aðstæður og forðums að láta tímabundin vandræði gera okkur óvíg og leið. Dapurleiki er ekki óyfirstíganlegt ástand. Þess vegna er mikilvægt að við eflum í mæðunni nánast eingöngu það atferli og þær hugsanir sem ýta undir tiltrú okkar á betri og réttmætari líðan. Bjartsýni borgar sig í viðkvæmum aðstæðum og þá ekki síst í þeim sem okkur þykja gleðisnauðar eða óviðunandi um tíma.
Ef vilji er fyrir hendi getum við stjórnað afstöðu okkar til alls þess sem hendir okkur. Ágætt er því og eðlilegt að við einsetjum okkur fremur að velja að bregðast við örðugleikum með tiltrú á tilgang þeirra heldur en að láta þá í langan tíma gera okkur angurvær og hljóð. Við sem viljum getum líka breytt afstöðu okkar til þess sem við fáum ekki breytt og gerir okkur vondauf og döpur. Það gerum við t.d. með því að vera uppörvandi og jákær gagnvart sjálfum okkur og öðrum, hverjar svo sem aðstæður okkar eru.
Hyggilegast er að breyta dapurleika og lumbru í gleði og bjartsýni. Þannig afstaða auðveldar okkur að njóta þess sem er það dýrmætasta sem við eigum og það er lífið sjálft-þrátt fyrir að við gleymum því stundum af ómaklegu tilefni.
JRK


Áreiti

Flestum okkar þykir óþægilegt að verða bitbein svokallaðra áreita. Öll áreiti eru óviðkunnanleg vegna þess að á bak við hegðun og hátterni áreitlanna er iðulega einhver brotalöm sem oft virkar eins og skortur á skilningi á þörfum og viðhorfum annarra.
Þegar verið er að hrella okkur á einhvern hátt eigum við í vök að verjast. Við sjáum ekki tilgang með hegðun viðkomandi og eigum því erfitt með að verjast þeim óþægindum sem geta komið upp í lífi okkar og tilveru ef við lendum í því að aðrir og óvarkárir eru að svekkja okkur með til þess gerðu áreiti og aðgerðum, oftast hvimleiðum og röngum. Ertandi nærvera sem er neikær og ósæmileg getur verið óviðeigandi og óþægileg eins og dæmin hafa sannað.
Engar sýnilegar ástæður þurfa að vera til staðar þegar við verðum fyrir því að aðrir amast við okkur. Það er engu líkara en áreitlar beri ekki skynbragð á hvernig eðlilegum samskiptamörkum á að vera háttað á milli manna. Ef við reynum að komast að því hvers vegna við verðum fyrir hrekkjum og skömm annarra að ósekju getum við átt erfitt með að átta okkur á hvaða hvatir liggja á bak við áreitið. Engu er þó líkara en að einstaka okkar verði hreinlega að hrjá aðra til að fá notið sín og við virðumst fá einhverja óskiljanlega ánægju út úr slíku framferði þótt neigjarnt sé og afvegaleitt.
Staðreynd málsins er þó sú að það er afbrigðilegt að hrella aðra og það eigum við öll að vita. Best er að við eigum sem jákærust samskipti hvert við annað og eigum þannig þátt í því að skapa mildara og mannúðlegra mannlíf. Ágætt er að við gerum ekki hvert öðru óbærilegt að þrífast. Það er nefnilega vitað að með öllu óþarfa áreiti getum við stuðlað að því að þeir sem fyrir verða bugist og brotni fyrir bragðið.
Skilningsleysi er eitt af því sem gerir það að verkum að áreitlar eru öðrum óþægilegri, einmitt vegna þess að þeir sökum vanþekkingar og þroskaleysis amast við öðrum að ósekju. Ef við stöndum í þeim staðreyndarsporum að skilja ekki til fulls viðhorf og vilja annarra til lífsins þýðir það ekki að við getum leyft okkur hvað sem er í samskiptum við viðkomandi.
Samskipti sem byggjast upp á því að við getum ekki um frjálst höfuð strokið vegna þess að ófullkomið fólk íþyngir okkur og áreitir, eru röng og þeim þarf að breyta. Það að gera hvert öðru gramt í geði þegar færi gefst er auðvitað slæmt samskiptasjónarmið og því er mikilvægt að uppræta vangæfa og íþyngjandi hegðun áreitla, sem og annarra samskiptaspellvirkja.
Við eigum að forðast að láta eins og það sé í lagi að gera öðrum lífið óbærilegt með vanvirðandi framkomu og ósæmilegu áreiti sem þjónar engum sýnilegum tilgangi. Margir áreitlar ástunda það og þykir það því miður ávinningsvert. Hyggilegast er ef við höfnum öllum heimskulegum hrekkjum og ásækjum ekki aðra að ósekju. Áreitlar eru lítt áhugaverðir og hljóta sem slíkir að vera öllum til uggs og ama.
JRK

Frjáls til góðra verka

Feigðin kallar
eilífðin opnast
englar birtast
dauðinn heilsar
kaldur tekur.

Guð er nærri
allt er hljótt
þjáning hverfur
í armi drottins
líknar ljósið.

Himneskur friður
fullur kærleika
ylríkur sefar
einmana sál
á framandi slóðum.

Guð veri með þér
í nýrri framtíð
fjarri ástvinum
en þó svo nærri
í heimi andans.

Farðu frjáls
áfram veginn
til góðra verka
í eilífðarfaðmi
um aldir alda.

Ort til eiginmanns míns, Ævars R. Kvaran

Ljóð III

Ótti grefur um sig og allt
umhverfið breytist og fyllist ókyrrð.
Það er gleði í sólinni sem sefar
en sá hvílist sem lifir og brosir.

Allt er hljótt og hvar er friður
handan við gröf dauðans er sól.
Enginn veit sín örlög en vonar samt
að vegferð sín gefi dýrð og kyrrð.

Að líta framtíð sem finnur von
er frelsi þess sem tregar en hann bíður.
Ó, að finna styrk í þraut er það sem hrífur
og þel kyrrðar grætur við þreyttan arm.

Enginn sér sína ævi alla án leiða
allir hafa lifað og syndgað gegn Guði.
Hver sál er sjálfstætt barn forsjónarinnar
og á að þrífast í umhverfi stuðnings.

Er leitað er skjóls í náðarfaðmi Guðs
og ástar hjá þeim sem vakir og styður.
Þá er víst að ljósin lifna og birtast
í líkn sem fær líf í hafi vængja Hans.

Bráðum fer sól að skína heit og
ylur stjarna að lýsa upp tilveru ótta.
Af ilmi sætum í sorg opinberast trú
í skjóli vonarvissu sem kallar hlý af náð.

Í anda gleðiljóss finnur grátandi sál
grunn sem aldrei bregst en hrífur.
Og vonargleði þess sem veit að hann örvar
og veglausum gefur elsku og blessunaróð.

Ort á Hjálpræðishernum 5. mars 2006

Ég verð að segja eins og er að ég er orðlaus yfir hegðunarhætti Einhverfu og reyndar Sérhverfu líka. Viðlíka fávitum er leitun að. En hvað um það. Ég held að ég sé búin að finna lausn gátunnar og geri aðrir betur. Jóna Rúna hefur 35 ára reynslu og það er kannski ekki að undra að hún komist að niðurstöðu þó það kosti töluverð heilabrot. Svo ég haldi mig við Einhverfu sem gerðið garðinn frægan í Árbæjarkirkju á dögunum svo að enn er talað um það, þá vil ég segja að við ítrekaðar nauðganir í uppvextinum, því pedófílar eru ekkert annað en djöfuls nauðgarar sem leggjast á börn, hefur viðkomandi skaddast hryllilega. Svo eru einstaklingar sem hika ekki við að riðlast í gamalmennum, ungmennum og þeim sem þeir geta náð í. Ég held að Fálkaorða sé barnaníðingur en káf, pot og ógeð Finnlandsfara sé víðfermara. Það skiptir í sjálfu sér ekki máli hvernig þetta er greint, aðalatriðið er að viðlíka ógeð ástunda nauðganir og ráðast á þá sem eru varnarlausir og geta ekki borið hönd fyrir höfuð ýmist vegna ungdóms, elli eða einhverfu, því að slíkt barn getur ekki varið sig, því það er þjálfað í að treysta djöflunum sem síðan misnota viðkomandi ekki bara í nokkra mánuði heldur árum saman. Það er ekkert undarlegt þó að einhverfa kalli vagínuna á sjálfri sér Gröf, því gröf er það og verður ekkert annað, því að nauðganir eru nauðganir og eru uppáferðir í gröf, ekki þrá þess sem neyddur er til að taka við viðlíka hryllingi. En hvað um það, niðurstaða JRK er þessi: að við ítrekaðar nauðganir hverfur einhverfa barnið meir og meir inn í sinn heim sem var opinn áður og tengdist dægurlagatextum. Eftir því sem að barnið fer meir inn í sinn heim, myndast smátt og smátt klofningur í persónuleikanum sem getur farið út í geðklofaeinkenni seinna á ævinni sé ekkert gert til að toga barnið hægfara frá sínum einhverfa heimi, inn í heim þeirra sem lifa annars konar lífi. Nauðganirnar hafa í för með sér að textaheimurinn verður miklu plássfrekari heldur en hann myndi hafa orðið ef að engar nauðganir hefðu átt sér stað. Þó að JRK geti stutt og hjálpað einhverfu þá mun hún aldrei geta lagað 10% þessara einkenna sem koma fram í tónlistargáfu sem engu er lík, og sér enga hliðstæðu og eru stórkostleg. Ég endurtek að Einhverfur á að fá hálfa milljón á hvort fyrir að stjórna þessum forhólfum sem viðkomandi stýrir núna líklega endurgjaldslaust á meðan hjónin sem alltaf er verði að hrósa: annar enskur/íslenskur, hinn enskur, fara ekki bara í verslunarferðir og kaupa föt, bíla og hýbýli, heldur ferðast á milli landa grimmt og stela til þess arna úr sjóðum sem eiga að vera til þess að nota í allt annað og Einhverfa með sínu framlagi stækkar og stækkar og stækkar, því að vinnan sem Einhverfa leggur í forhólfin tvö er engu lík og verður aldrei metin að verðleikum. Að voga sér að láta einhverfa vinna slíka vinnu er viðlíka ógeð og óþrifnaður í hugsun, sem ekki á að líða. Það er ekkert einkennilegt þó að dómgreindarleysi, siðferðisskortur og almennt hugunsabrengl fái líf í viðkomandi sem afleiðing að slíku enda vísa nauðganirnar í uppvextinum á að slíkt geti átt sér stað þótt síðar verði. Ef að Sérhverfa og Einhverfa halda það að slíkir geti stungið JR í vasann þá er það misskilningur því JRK sér svo innilega í gegnum ljósmynda og tónlistarséní að vart verður leikið eftir. Viðlíka drulluhalar og ógeð í hugsun og athöfnum er leitun að og eitt er víst að JRK kærir sig ekki um nein samskipti við slíka sóða því ef einvhern á að rassskella og taka úr umferð þá er það viðlíka. Til gamans má þess geta að Sérhverfa hefði aldrei farið á norsku göturnar eða Einhverfa á íslensku göturnar ef ekki hefðu komið til nauðganir í uppvextinum því ef einvherjir eru lausir við að vera hrifnir af sliku þá eru það einmitt norskt götufrík og íslenskt bjánastirni götunnar sem lét ekki bara götuna fá líf heldur fékk refsidóma sem að þeir hefðu átt að fá sem bæði skipuleggðu og framkvæmdu glæpina því að bæði Einhverfa og Sérhverfa hafa akkúrat enga tilhneigingu til að gera slíka hluti. Báðir þeir aðilar eru fullkomlega góðir en siðlausir og gera því vitlausa hluti því þeir vita ekki betur og eru þjálfaðir í því svíkja og pretta því þeir vita ekki betur.
Bið að heilsa norður.