Elskulegi Einhverfi,
ég er búin að finna út fleira varðandi veilurnar sem fylgja þessum sjúkdóm, mun skrifa um það síðar en er fullkomlega óð yfir öllum prettunum og svikunum sem viðgangast. Við þig, Sérhverfa, norska götugella, ætla ég að segja þetta: ég mun ekki kæra þig einu sinni heldur tíu sinnum þjófurinn þinn, ef þú ekki lætur Einhverfu hafa, tónlistarséní, í annað hvort skipti, allt sem kemur inn í söfnunarbauka, mundu ég mun kæra og er kannski búin að því. Auk þess Sérhverfa, ætlast ég til þess að Einhverfa kenni allt á námskeiðinu, viðkomandi hefur menntun til þess og á að sjá um að velja allt fólk sem notað er í forhólfi, þú getur þetta ekki en þú átt að snúa þér að blöðum, sjónvarpi og útvarpi og kynna forhólfið og gera það sem fyrst og mundu asni að hreinsa sígarettuöskuna sem er út um allt. Er tryllt af vonsku, önnur eins svik og prettir...svo ætla ég að benda á að trúaðir eru svo miklir hræsnarar og óheiðarlegir og ómerkilegar að annað eins hefur ekki sést. Maður einn sem kemur reglulega í forhólf goffí-tanna, og riður út úr sér Hallelúja Amen, er að fara á enskan fótboltaleik sem teknir eru frá mér og öðrum sem láta hafa sig í að koma á viðlíka samkundur. Síðan ætlar þessi asni líka að fara til Afríku og þykist ætla að að hjálpa fólkinu sem þar lifir. Þetta pakk hjálpar engum nema að fá í vasann fullt af fé og öðru sem slíkir eiga ekki að fá því það er guðleysi og algjörlega gegn Jesú KRisti að voga sér að ljúga til um staðreyndir og troða sér áfram á kostnað hrekkleysingja, sem JRK og fleiri eru. Elskilegi EInhverfi, hálfvitinn minn, þú ert það fallegasta og besta sem ég hef séð en svo vitlaus ertu og einfaldur að þú lætur draga þig á asnaeyrunum og ég segi enn og aftur þú átt að fá fimmhundruð þúsund fyrir að stjórna hvoru forhóldi fyrir sig og svo vil ég minna þig á að þú átt að fá ofssafengnar upphæðir fyrir að stjórna forhólfi norsks götufíkils, það er, Sérhverfu því þar ert þú vinna stórmerkilegt starf og gerir þér enga grein fyrir því. Það er logið að þér, þú svikinn og prettuð og notuð og stórmerkilegar sérgáfur eru nýttar út í ystu æsar og veistu hvað? Þó þú dyttir regluelga í flöskuna sem þú mátt ekki gera út af augljósum heileinkennum, og myndir ekki vinna um óákveðinn tíma, þá er sú vinna sem þú leggur af mörkum dags daglega, svo mögnuð, sérstök og framúrskarandi að slíkt verður ekki eftir þér leikið og því er algjört aukaatriði þó þig vanti í nokkra daga, því þú margfaldar möguleika annarra að fá rós í hnappagatið. Núna kæri EInhverfur, eru tvö dæmi um nauðaómerkilega hluti sem tengjast manni sem er ísl./amer. og annars veginn konu sem er amerísk. SLíkir blábjánar og þjófar eru núna að láta hrósa sér upp í hástert og fá með lygum íslensku þjóðina til að gefa peninga í forhólf þessara vitleysinga og ég mun kæra slíkt framferði líka.
Hafðu góðan dag elsku fallegi, stórmagnaði og fjölhæfi vitleysingur einhverfur. Megi góður guð umvefja þig og vernda alla tíð. Í Jesú nafni, Amen. JRK.


Hégómi
Verðmætavitund okkar er misjöfn eins og gengur. Við sem erum óþarflega hégómleg lendum oft í óþægindum vegna þess arna, m.a. sökum þess að við umlykjum okkur sjálf og aðstæður okkar óþarfa rykvef og pjatti þannig að öðrum þykir nóg um.

Hégiljuháttur er óheppilegur í samskiptum af því að hann gerir okkur óþarflega höll undir tilgangsnauð og varhugaverð gildi. Þess vegna er rétt að við hunsum pempíuleg og prjálleg sjónarmið. Auðvitað er ekkert að því að halda sér til og leggja áherslu á að halda ytri og innri aðstæðum sómasamlegum eftir atvikum. Á hinn bóginn er beinlínis óviðeigandi og varhugavert við manngildi okkar og siðferðisþroska að leggja alla orku okkar og husun í einhvers konar húmbúkk og fordild sem reynist innihaldsrýr og barnaleg þegar á reynir.

Verst er þó þegar hégiljuháttur og tepruvitund verða til þess að við eyðum um efni fram. Lítill ávinningur er í því að haga daglegum athöfnum sínum þannig að þær verði innihaldsrýrar og streituvaldandi vegna dynta og tilgerða. Ef við erum svo hégómleg og áhrifagjörn að við teljum okkur ekki geta komist af með því sem við eigum og ráðum við að veita okkur erum við augljóslega á valdi vandræða og váar.

Slíkar kringumstæður valda okkur frekar vonbrigðum og kvíða en vellíðan og sátt. Best er að við séum þess minnum að ef fáfengifíknin og tilgerðin ganga út í öfgar eru þær ekki þess virði að þeim sé gaumur gefinn. Þær eru engrar athygli verðar ef þær skyggja á hamingju okkar og hagsæld.

Vitundartildur og veraldarpjatt eiga ekki að vera svo plássfrekir þættir í hugsun okkar og umbúnaði að okkur líði illa ef við getum ekki umsvifalaust látið eftir okkur hvað sem við kjósum. Það er ákveðin kvöl og pína að langa til að lifa öðruvísi en aðstæður og efni leyfa. Ágætt er að við reynum að forðast allt sem vinnur á móti því að við séum heiðarleg og látlaus í fasi og framkomu. Hyggilegt er að við venjum okkur á að leggja jafn mikla áherslu á innri og ytri verðmætasköpun. Það er ekkert athugavert við það að vera svolítið fyrir pjatt og prjál, svo fremi það veiki ekki vitund okkar um mikilvægi þess að efla manngildi okkar á heflaðan og hagkænan hátt.

Allur umfram hégómi og tilgerð sem tengd eru hégiljudríld og vitundarvanrækslu eru óheppileg og varhugaverð. Þannig lífsviðhorf ýta undir samskiptaárekstra og sálarörbirgð. Við sem unnum mannúðlegum og mildum samskiptum óskum að uppræta óþarfa rykvef og teprusjónarmið úr okkar daglega lífi. Við kjósum frekar að gefa nægjusemi og hógværð aukið líf en fordild og hégilgju, enda veljum við af alvöru og afli að auka vegsemd okkar og velgengni yst sem innst
JRK


Óvirðing

Við sem höfum verið smáð og vanvirt á auðmýkjandi hátt vitum hvað það er óviðkunnalegt og ósanngjarnt að verða bitbein fávísra athafna og ósmekklegs framferðis.

Lítillækkandi og vanvirðandi afstaða til annarra er ósæmileg og óréttmæt, alveg sama hver á í hlut. Það er ódrengilegt og vansæmandi að temja sér að gera lítið úr öðrum. Hugsanlega eigum við sem venjum okkur á slíkt framferði í einhverjum örðugleikum með okkur sjálf. Ef svo væri ekki myndum við fremur velja að sýna öðrum tillitsemi og velvilja en óvarkárni og dónaskap.

Best er að hnjóta ekki um þá tálma í samskiptum sem liggja í ókurteisi og heflunarvanköntum. Lítilsvirðandi athafnir veikja vaxtarbrodda mannúðlegra viðmiða í samskiptum. Það á ekki að efla og ýta undir þannig viðhorf manna á milli. Ágætt er að við íhugum gaumgæfilega hvernig við viljum bregðast hvert við öðru. Viturlegt er líka að við venjum okkur á að vanvirða ekki sjónarmið og kringumstæður þeirra sem við umgöngumst heima og að heiman.

Manngildissjónarmið eru verndandi í samskiptum af því að þeim fylgir engin tilhneiging til að gera lítið úr annara manna hlut. Við sem virðum manngildi fólks meira en stöðutákn og aðstæður eigum auðvelt með að sýna öðrum virðingu og jáúð. Það er einmitt vegna þess að við horfum frekar á innri verðmæti fólks en ytri aðstæður. Við gerum okkur líka grein fyrir því að við eigum að reyna að gleðja og örva hvert annað frekar en að rífa niður og vanvirða.

Hyggilegt er að við forðumst eftir fremsta megni að niðurlægja og hrella þá sem treysta okkur og þurfa á okkur að halda. Sama sjónarmið er rétt að hafa í huga gagnvart öðrum og ókunnugum. Einlæg og drengræn sjónarmið í samskiptum eru bætandi fyrir mannlífið en neilæg og öfugsnúin viðmið eru niðurdrepandi og nöturleg.

Við sem viljum efla jásöm samskipti kjósum að vera þægileg og sanngjörn við aðra. Við höfnum því að vera óprúttin og neigjörn, enda sjáum við ekki sýnilegan tilgang í slíkri framkomu og fasi. Við eigum ekki að auðmýkja eða fyrirlíta hvert annað. Eðlilegt er að við ögum og örvum innra líf okkar á siðfágaðan og einlægan hátt. Það er mannbætandi og jákvætt og þannig innstillt erum við að eflast og þroskast sem manneskjur.

Misvirðing veldur vondepurð og reiði en hugfágað og prúðmannlegt fas og framkoma virkar göfgandi á hvern þann sem því mætir. Okkur þykir mikið til þess koma þegar við finnum að tekið er tillit til okkar á nærfærinn og jágjarnan hátt. Höfnum því öllum neisömum og lítilsvirðandi viðhorfum í samskiptum. Verum einlæg og ákveðin og eflum þannig framkomu sem örvar jákær og ylrík samskipti. Farsælt er að við sýnum hvert öðru sem oftast virðingu og sóma.
JRK

Til mömmu

Hver lítil rós hún léttir þér
langa harmagöngu.
Það góða ætíð birtu ber
og breytast kjörin þröngu.

Vonir þínar vafalaust
verma framtíð alla.
Tilfinningin afar traust
og tárin hætta’ að falla.

Þó sálin enn sé hrygg og tóm,
og sárin djúpt í hjarta.
Í fjarlægð heyrir frelsisóm
er framtíð kveikir bjarta.

Sumir kveikja sorgarbál
og sá í lífið meinum.
En þú ert góð og göfug sál
og gleymist aldrei neinum.

Að breyta krossum kannski reynist
kvöl, sem erfið verður þér,
En göfug vinna aldrei gleymist
og góðleikurinn skilar sér.

Bráðum líf þitt breytist allt
burtu forðar harmi sárum.
Höllin fagra hundraðfalt
hjartað fyllir gleðitárum.

Jóna Rúna Kvaran
25. nóvember 1983.