Barnið

Barnið er svo fallegt og fullkomið
og flauelsmjúkt viðkomu, án krafna.
Í sál þess er undrabirta og unaðsbál
óendanlegs kærleika sem kveikir ljós og yl.

Hamingjutár falla og ljúflega lýsa leið
lítilli stúlku áfram vegferð sannleika.
Án vissu vonarþels og trúmennsku ógna
vindar sem blása angist sem fangar og sleppur.

Orð sögð af ástúð hvetja og örva litla sál
sem stundum grætur af hungri og þorsta.
Að elska angan litla eru forréttindi vissu
sem aldrei bregst og ávallt hvetur af elskuóð.

Kviknar lífið ljós og brosir af mildi
ljúflega á móti lífini í spurn og þrá.
Enginn er sem þú svo undrablíð og ylrík grætur
og armar þínir umvefja i spurn og vissu.

Lítur kvikum augum á allt orðvana
og áleitin horfir hissa á mennina tala.
Hreyfing fóta og handa opinberar vitund um
að hugurinn er heill og ekkert hrjáirandann.

Elska ríkir í athöfnum og engin fyrirstaða,
ást litar allt umhverfi lítillar stúlku.
Hún er gleðigjafi og kraftaverk sem hugfangar
og hamingja glaðlega hrífur alla sem vilja.

Lífsýn sem örvar og gleður ómar hljóðlega
og ungviðið brosir í bjarma við öllum yndislega.
Er skjól nema í örmum foreldra sem una
af ást, von og trú bænarþels þess sem yljar og örvar.

Höf: Jóna Rúna Kvaran, ort 5.ágúst 2006.


Dos almas

Dos almas, dos cuerpos,
dos vidas, inseparables.
Mis ojos, tus ojos,
brillantes, sensibles.

Más fuerte te quiero,
cada noche, cada día.
Profundamente te amo,
en cada momento de mi vida.

Tristesas, lacrimas,
felicidad, cualquier cosa.
Tu nunca, tu jamas,
perderás tu esposa.

Höf. Nína Rúna Kvaran