Kveðja

I HEIMI EÐALBIRTU HIMNASYNARHNÍPIN SÝTIR FARINN VEG.ÞU FINNUR ÞO Í FRELSI ÞRAUTAFRIÐ LÍKARYLS FRA ANGRI.

MARGT I MINNINGAFLÓRUNNI ORNARÍ MÆTTI ÞESS ÆÐRA STYRKIR.Í NYJUM VÍDDUM VAKNAR SÁLINVERNDUÐ AF GUÐLEGUM ELDI.


Í SKJOLI HELGRAR HIMNADÝRÐARHVERGI ER SKUGGI AN VONAR.UMLUKT ENGLUM Í BLAMA BÆNAYLS BROSIR GLEÐIOFINN ANDINN.

HÖF. Jóna Rúna Kvaran
+++
Höf: Jóna Rúna Kvaran
Af hverju ekki gleði?
Af gefnum tilefnum getum við flest af og til fundið fyrir einhvers konar gleðileysi. Þegar þannig árar innra með okkur, er ágætt fyrir okkur að finna leið út úr depurðinni með því að gera eitthvað sem grípur huga okkar og sál föstum tökum og gefur okkur um leið góðar tilfinningar og heppilegar hugsanir.Þegar við erum máttlítil og leið er jafnframt viturlegt að gefa líf, jákvæðum samskiptum við þá sem eru uppörvandi og glaðir. Hverskyns vonbrigði í aðstæðum okkar og samskiptum við aðra eru vitanlega verkefni sem við þurfum að vinna úr og leysa af kostgæfni, ef mögulegt er. Við eigum ekki að láta þau draga okkur niður í hyldýpi örvæntingar og ótta við það líf, sem við erum þrátt fyrir allt knúin til að lifa. Það er hægt með þó nokkurri fyrirhöfn að temja sér gleði og yl hið innra, ef við viljum það og þráum slíka líðan af einlægni. Ekkert í innra lífi okkar er í raun svo snúið eða flókið, að það sé ekki hægt að takast á við það með til þess gerðum aðgerðum, ef við viljum og kjósum það í raun og veru. Ókát tímabundin afstaða okkar til tilveru okkar og annarra, er ekki líkleg til þess að draga dilk vandræða á eftir sér, ef við þjálfum okkur í að bregðast rétt við henni. Það er auðvitað eðlilegt að heilbrigðir geta orðið vondaufir um tíma og þá sérstak­lega, ef þeir sjá t.d. öll sín markmið fara fyrir lítið eða lenda t.d í höfnunum eða verða fyrir einhvers konar missi. Öll sammannleg reynsla er margþætt og tengist jafnt sorg sem gleði. Eftir því sem við höfum meiri þekkingu á innra eðli okkar, því mun meiri líkur er á að við getum unnið á dapurleikanum. Við eigum að ákveða að temja okkur gleði og þakklæti við sem flestar aðstæður og forðast eftir bestu getu að láta tímabundin vandræði gera okkur óvíg og leið. Dapurleiki er ekki óyfirstígan­legt ástand. Þess vegna er mikilvægt að við eflum í mæðunni nánast eingöngu það atferli og þær hugsanir sem ýta undir tiltrú okkar á betri og réttmætari líðan. Bjartsýni borgar sig í viðkvæmum aðstæðum og þá ekki síst þeim, sem okkur þykja ekki gleði­örvandi um tíma. Við eigum, ef við viljum, að getað stjórnað afstöðu okkar til alls þess sem hendir okkur. Þess vegna er ekkert óeðli­legt við það, þó við einsetjum okkur fremur að velja það, að bregðast við örðugleikum með tiltrú á tilgang þeirra, fremur en að láta þá of lengi gera okkur angurvær og hljóð. Við getum líka, ef við viljum, breytt afstöðu okkar til þess sem við fáum ekki breytt og gerir okkur vondauf og döpur með því t.d., að vera uppörvandi og jákvæð gangvart sjálfum okkur og öðrum, hverjar svo sem aðstæður okkar eru. Breytum því dapurleika og lumbru í gleði og bjartsýni. Þannig afstaða auðveldar okkur að njóta þess sem er það dýrmætasta sem við eigum og það er lífið sjálft, þrátt fyrir að við gleymum því stundum.
+++
Höfundur: Hallgerður Hádal Hugarórar Hallgerðar
HVERNIG VERÐA SKAL SIÐBLINDUKÆR: STÚKU-LYFSEÐILL
HUGARÓRAR HALLGERÐAR HÁDAL
Eins og það sjái ekki allir að ég get bara alls ekki lifað prófin af, ef ég tek ekki til minna ráða. Pælið í því. Það má segja að ég sé rólega við það að geðbilast, enda er ég búin að fara bara í þessari viku til um tíu lækna til að reyna að fá eins og eitt vottorð til að geta hvílt mig smá í prófunum, enda get ég ekki tekið svona snögga áreynslu á höfuðið með þetta ofdekraða lið hérna í Hrafnanesinu á eyrunum allan liðlangan daginn má segja. Vottorðið er á tæru og geymt í gömlu lopapeysunni minni. Eins og þau viti ekki hvað próflestur er rosalega slítandi. Það er lágmark að maður slaki á þetta hálftíma í einu á klukkutíma fresti, ef lesið er í heilan dag í einum meiriháttar rikk. Ég get ekkert unnið í sumar það sjá allir, enda ekkert eðlilega uppgefin.Þetta með læknisvottorðið varð bara að kýla á, ef ég átti ekki að merjast alvarlega á heila. Við skulum bara athuga það að ég fór eftir að hafa komið við í um tuttugu húsum til að kíkja á glósur síðustu viknanna hjá kúristunum í bekknum. Rosalega getur annars sum fólk pælt svakalega í öllum smáatriðum. Það sást svo greinilega sagði einn Doktorinn að ég er með sæmilega stórt ilsig í uppsiglingu á öðrum fætinum, enda er ég meiriháttar hölt og nokkuð völt á fótunum verð ég að segja. Eiginlega er ég sennilega að verða búin eða eitthvað. Ég reddaði náttúrlega vottorðinu með það sama. Svo er fólk hissa þó maður liggi mest allan daginn í rúminu og reyni að byggja sig smá upp. Bubbi bróðir þetta metralanga "big boy red head" liggur á skráagatinu til að spæja fyrir gamla settið, enda fær hann sérsteikt lambalæri í morgunmat. Það má segja að hann stundi persónunjósnir og græði rosalega á því. Þoli ég boltann? Nei og þá meina ég hann er ógeðsleg sleikja.Rosalega er hann samt eitthvað góður strákur, þó hann sé óþolandi. Hann bauðst sem betur fer til að fara í stærðfræðiprófið fyrir mig á upphækkuðum skóm og með hárkolluna sem pabbi keypti á Flórida um pásakana. Rosalega er gamli tappinn annars spéhræddur. Við Bubbi vorum heppin að sá gamli gleymdi ekki að kaupa límið með kollunni, annars hefðum við aldrei getað dulbúið "big boy red head" svona svakalega smekklega. Ég hafði ekki heilsu útaf ilsiginu til að neita þessu boði þó ég hefði fegin viljað. Vonandi fæ ég sæmilega gott sumarfrí á Spáni út á góðan árangur í stærðfræði. Ég fæ örugglega 1o eða 1o og hálfan.Það endar með því að ég dey bara hægum dauðdaga af stressi og öllum verður svo sem sama. Við skulum bara athuga það að Jóa vinkona tekur engin próf þetta árið, vegna þess að ég sagði henni að lesa allt efnið á klóinu og mamma hennar sagði kennaranum að barnið væri með krónískan niðurgang sem kæmi sérstaklega fram í kringum próf. Kennarinn þurrkaði Jóu út úr prófunum með það sama, enda mjög lyktnæmur og meiriháttar pempía eða þannig. Vonandi verð ég uppgötvuð fljótlega.
+++
HöF.JRK FRUMKVÆÐI
Mörg mál eða samskipti sem við þurfum að vinna að og úr geta verið ykkur þung og þrautafull viðureignar, meðal annars sökum þess, að við eigum erfitt með það að eiga frumkvæði að hlutunum.Það þarf heljar mikið átak til að taka sig fram um það, að ýta úr vör, því sem við annað hvort höfum saltað ótæpilega eða efast um að við gætum ráðið við að vinna að og úr á réttan máta.Vissulega verðum við að venja okkur á það, í hverju því sem við keppum að, að ákveða, hvað á að hafa forgang og hvernig við viljum vinna markvisst að því, að gera ákveðna hluti árangur­ríka,sigurstranglega og áhugaverða.Það getur nefnilega skipt miklu máli hvernig við í upphafi ákveðinna verka eða samskipta ákvörðum hvernig við viljum vinna að og auka líkur á, ríkulegum árangri og heppilegri uppskeru. Frumkvæði liggur t.d. í því, að láta sér detta eitthvað jákvætt og mikilsvert í hug og ákveða síðan upp á eigið einsdæmi, að hrinda hugmyndinni, verkinu eða samskiptunum í framkvæmd og reikna auðvitað með að farmtakið skili góðum árangri. Við þurfum að hafa töluverðan eldmóð, jákvætt hugafar, auk framtaks frumkvæðis, ef við viljum að draumar okkar og þrár fái það líf veruleika, sem við getum síðar séð vaxa og eflast á árangurslíkan máta. Við fáum jákætt hugsandi aukið hugrekki, til að vinna að tilvist hugmynda okkar og aukum jafnframt líkur á heppilegum framgangi þeirra, sérstak­lega ef við spörum ekki duginn og viljann við fram­kvæmdirnar. Einmitt þessi tegund frumkvæðis og keppi­kefla er jafnframt heppileg, sökum þess, að það er ekki nóg að láta sig dreyma um árangur, heldur þurfum við að vilja, þora og geta framfylgt þrám okkar og draumum eftir á ákjósanlegan máta. Það þarf líka, að rækta framkvæmdar­viljann, áhugann og frumkvæði, ekkert síður en aðra þá þætti innra lífs okkar, sem gera okkur mögulegt að vinna stóra sem smáa sigra, af ýmsum tilefnum og við marg­breytilegar aðstæður.Það er mikil­vægt að finna og skilja mikilvægi þess, að kunna að taka af skarið og vinna af krafti, elju, skapfestu og dugnaði, að því sem við kjósum að gefa líf. Það er enginn vandi að halda að sér höndunum af smáum sem stórum til­efnum og verða svo óánægður með sjálfan sig, sökum þess að við finnum til vanmáttar vegna framtaksleysis, vilja­vöntunar og áhuga­leysis. Látum því framtaksslen og frumkvæðis­dofa hverfa, en eflum þess í stað allt það í vilja okkar, framkvæmdum og aðstæðum, sem er frumkvætt og kröftugt og líklegt til að gera okkur sjálfsstæðari og framtaksamari á frumkvæðan og hvetjandi máta. Þannig innstillt erum við að efla sjálfstraust okkar og eigum mun meiri möguleika á, að láta þá drauma fá líf, sem við fram að þessu höfum einungis vistað í hugum okkar, án þess að þora og nenna, að gera þá að þeim veruleika sem við þráum og vildum sjá vaxa og dafna.