The Threads of Life
In the sound of the moment, the pulse of life beats in sweet harmony.
But looking back, echos of that which was, are constant.
In the flora of memories, broken promises and disappointments thrive,
expecting understanding and release from that which failed and was.
The moment should not savour the frivolous, for it is.
That which is, sooths and knows, but not that which was or will be.

In the awareness of the moment, live the wise sisters, Hope and Light.
They see the present, perceive the future and tolerate the past.
They refuse to reject that which is for that which was,
though the darkness of difficulties and misfortune increases for a while.
The moment should not suffer for that which was, for it is.
That which is, understands and sees, but not that which was or will be.

In the power of the moment, exist the love of life and enthusiasm.
The siblings that light the powerful fire of victorious flames and bright hope.
Often in the protection of faith and love for that which is and without
the chains of that which was and went by, but treasures the past.
The moment lives in the harmony of creation, for it is.
That which is, grows and blossoms, but not that which was or will be.

In the soul of the moment, the most malignant bonds of the past
are those overwhelmed by shattered visions and the brooding of the spirit.
It is crucial to eliminate that which is fleeting, for it comes and goes,
not sprouting roots anywhere or flourishing.
The moment cries and mourns if life is lost, for it is.
That which is, heals and teaches, but not that which was or will be.

In the light of the moment, live those who expect nothing, but know
how to inspire and love without demands of rewards or attention.
That which is, gives value to life and a purpose beyond that
which is or will be, if encouraged by faith, hope and charity.
The moment flies on life´s wings of wisdom, for it is.
That which is, warms and inspires, but not that which was or will be.

In the arms of the moment, rests the truthfulness of understanding
of the life form, which lights in the heart, sparkles of love and joy.
It is not worth while to endure life in the abyss of disappointments,
for that which was and will never be again.
The moment feeds the flames of life and the embers of victory, for it is.
That which is, conquers and shines, but not that which was or will be.

In the music of the moment, sound the divine chords of truth,
meant for life and maturity in the mind of those who doubt, but are.
The music can transform darkness to brightness and fighting to peace,
in the minds of all who crave the light, but can not see it if they sleep.
The moment keeps the history of the generations without words, for it is.
That which is, will obtain eternity, but not that which was and will be.
jrk


Fléttur andartaksins
Í ómi andartaksins, tifar lífstakturinn í ljúfu samræmi.
En þegar litið er um öxl bergmálar stöðugt það sem var.
Í minningaflórunni lifa brostnar forsendur og vonbrigði
sem vænta skilnings og lausnar frá því sem brást og var.
Andartakið á ekki að vista það forgengilega, því það er.
Það sem er, sefar og veit, en ekki það sem var eða verður.

Í vitund andartaksins, búa þær systur, Von og Birta.
Þær sjá nútíðina, skynja framtíðina og umbera fortíðina.
Þær neita að hafna því sem er vegna þess sem var, þó að
myrkur örðugleika og óláns eflist um tíma í minningunni.
Andartakið á ekki að líða fyrir það sem var, því það er.
Það sem er, skilur og sér, en ekki það sem var eða verður.

Í krafti andartaksins, lifa lífsástin og eldmóðurinn.
Systkinin sem kveikja orkubál sigurloga og vonarbirtu.
Oftast í skjóli trúar og elsku til þess sem er og án
hlekkja þess sem var og leið, en geymir liðna tíð.
Andartakið lifir í samhljóm sköpunarinnar, því það er.
Það sem er, vex og dafnar, en ekki það sem var eða verður.

Í sál andartaksins, eru þeir fortíðarfjötrar verstir,
sem þrúgaðir eru af brostinni lífssýn og bölyrkju andans.
Það er áríðandi að uppræta það sem er hverfult, vegna þess
að það kemur og fer, en festir ekki rætur eða dafnar.
Andartakið grætur og tregar ef lífið tapast, því það er.
Það sem er, græðir og agar, en ekki það sem var eða verður.

Í birtu andartaksins, lifa þeir sem einskis vænta, en
kunna að örva og elska án óska um umbun eða eftirtekt.
Það sem er, gefur lífinu gildi og tilgang umfram það sem
var eða verður, ef það er örvað af trú, von og kærleika.
Andartakið flýgur á viskuvængjum lífsins, því það er.
Það sem er, yljar og örvar, en ekki það sem var eða verður.

Í armi andartaksins, hvílir sannleikskorn skilnings um
það lífsform, sem glæðir í hjartanu loga ástar og gleði.
Það borgar sig ekki að láta lífið daga uppi í hyldýpi
vonbrigða, vegna þess sem var og kemur aldrei aftur.
Andartakið kveikir lífsloga og sigurglóð, því það er.
Það sem er, sigrar og skín, en ekki það sem var eða verður.

Í tónum andartaksins, óma guðlegir sannleikshljómar, sem
ætlað er líf og þroski í vitund þess sem efast, en er.
Tónarnir geta breytt myrkri í birtu og ósætti í frið í
hugum allra sem þrá ljósið, en sjá það ekki ef þeir sofa.
Andartakið geymir sögu kynslóðanna án orða, því það er.
Það sem er, öðlast eilífð, en ekki það sem var eða verður.
jrk